Nastała długa cisza. Brak informacji, brak tematów, zapaść twórcza i wypalenie?
Nie. Po prostu kumulacja zadań, wyzwań i splot wydarzeń. Teraz pora wrzucić wyższy bieg i znowu dodać gazu, by osiągnąć jak najwięcej w krótkim czasie i znaleźć się w momencie nieważkości a także możliwości niezakłóconej obserwacji, kontemplacji i analizy bieżącej chwili. Pewnych rzeczy nie należy i nie można odkładać na później. Musisz je zrobić tu i teraz, bo jeśli przegapisz moment, ten moment, już do tego nie wrócisz. I będziesz żałować, że nie porozmawiałeś, że nie spędziłeś czasu z tą konkretną osobą. Bo już nie będzie takiej możliwości.
Dlatego cisza musi czasem zapaść. Uszanuj ją i pozwól jej trwać tak długo, jak jest to konieczne. Tak długo jak będzie to uzasadnione. Tak długo jak zrozumiesz w jakim celu nastała i co ze sobą niesie. Cisza może powiedzieć ci więcej niż się spodziewasz, a dzięki niej możesz dostrzec nowe szczegóły wyłaniające się z codziennych sytuacji i zmieniające perspektywę i rozumienie świata.